يك روز در محل كار سردرد شديدي گرفته بودم. اين سردرد من مزمن بود و بيشتر بعدازظهرها گرفتار آن بودم. آن روز دكتر به محل كار ما آمد. ديد ريلكس نيستم و علت را جويا شد. من واقعيت را به ايشان گفتم و ايشان خيلي خلاصه و مفيد و با حالت كاملاً جدي به من گفتند: برو همين حالا 50 تا شنا برو.

من شناي بيستمي را نرفته بودم كه احساس كردم سرم دارد خوب مي شود. ادامه دادم و بسيار سبك شدم. فكر كردم معجزه رخ داده است آخه اين سردرد از بچگي با من بود و تا پريود زماني اش طي نمي شد و 2 الي 3 ساعت استراحت نمي كردم خوب نمي شد ولي با يك دستور بسيار ساده ايشان احساس رهايي و آزادي به من دست داد. حال بسيار خوبي پيدا كردم.

از آن به بعد هر وقت سرم درد مي كرد شنا مي رفتم و فوري خوب مي شد. البته بعد از اين دستور فقط 4 الي 5 بار ديگر سر من درد گرفت و اين سردرد كشنده و مزمن، مرا براي هميشه ترك كرد. من هر وقت كسي بگويد سرم درد مي كند به ياد اين خاطره مي افتم و به روح پرفتوح ايشان درود و سلام مي فرستم.

شما هم اگر سردرد داريد مي توانيد امتحان كنيد.

یکی از علل اصلی موفقیت دکتر حسین پور را من در نحوه تغذیه و دقت وافر در این امر می دانم. با حسابگری بالا در این مورد عمل می کردند. یکی از همکاران دکتر تعریف می کرد در یکی از مأموریتها به شهر چادگان برای انجام تستهای میدانی در سد چادگان اعزام شده بودیم که اتفاقاً دکتر هم به علت اهمیت آن آمده بود. یکی از همکاران برای صبحانه املت درست کردند و خیلی گرسنه بودیم همگی خوردیم تنها کسی که نخورد دکتر بود. هرچند آن همکار تا حدی ناراحت شد که دکتر نخورد ولی دکتر برای تغذیه خود برنامه داشت و اگر این برنامه ریزی را نداشت قطعاً به این مرحله از رشد و تعالی نمی رسید.

یکی از دوستان تعریف می کرد وقتی دکتر را می بینم بحال خودم غبطه می خورم. چرا یک فرد مثل او باید به این مرحله از رشد و تعالی برسد که صفات الهی در چهره و حرکات و سکناتش پیدا باشد و یکی مثل من از کنترل حداقلی در زندگی برخوردار نبوده و حتی در کمترین فضائل خود نیز شک و تردید داشته باشیم.

حتماً منتظرید تا امروز را نیز با جملات تأکیدی شروع کنم ولی برنامه را تغییر داده ام. با توجه به بررسی هایی که انجام دادم از این به بعد تصمیم گرفتم به جای جملات تأکیدی خاطره ای از استاد دکتر اردشیرحسین پور برایتان بنویسم و یقیناً خاطره ایشان بهترین جمله تأکیدی هر روز می تواند باشد.